Het seizoen is begonnen! Het seizoen van de Caminogangers. Dat zijn pelgrims die uit alle hoeken van Europa komen.
Ze proberen te voet Compostella (Spanje) te bereiken. Herinner de Middeleeuwen! Gelovigen en niet gelovigen, helderen van geest en de iets minder helderen gingen de hele weg te voet!
Pure boetedoening volgens mij.
Ze sliepen in kloosters, bij boeren in het hooi of gewoon op een bank in open lucht. Van de boerin of vader abt kregen ze een stevig ontbijt. Ze vertrokken terug de volgende dag, met een knapzak en veel goede moed.
Velen hebben het gehaald, anderen zijn ergens onderweg gestrand. De ene pelgrim is de andere niet. Mijn B&B ligt op zo een route in Wallonië.
De pelgrim dus. Hedendaags profiel: licht gepakt, sportief, heuse stapschoenen, kort haar of net heel lange haren en met een goed humeur en veel wijsheid.
Terwijl de moderne pelgrim rekent op GSM en wandelroutes, moesten de eerste pelgrims het doen met de stand van de zon en de voetsporen van de vorige pelgrims. We leggen de pelgrims in de watten. Je moet het maar doen.
Vandaag is ‘alleen zijn’ een hele opgave.
Iedereen is immers met iedereen verbonden. Eindeloze wegen, alleen met jezelf, alleen met je gedachten, alleen…. Ze kunnen alleen op zichzelf terugvallen. Dat is niet iedereen gegeven.
De pelgrims die bij ons logeren zijn blij met een beetje menselijke warmte. Ze moeten zich alvast die avond geen zorgen maken. Ik probeer me in te leven in hun gedachten. Wat houdt een hedendaagse pelgrim bezig? Waarom zo een lange moeilijke uitdaging aangaan?
Crisis in het gezin? Werkloos? Sabatjaar?
De ene houdt een dagboek bij, de ander verzamelt visitekaartjes van de verblijfplaatsen.
Ik bak nog iets extra de morgen van zijn vertrek. Ik wil niet dat hij honger heeft. Hij staat in de gang, licht gepakt, met heuse stapschoenen en een knapzak in zijn hand. Hij neemt afscheid. Daar gaat mijn pelgrim… nog even uitwuiven en hij verdwijnt over de brug.
Mijmerend en een beetje bezorgd open ik de brievenbus. Een kaartje! Geschreven door een vorige pelgrim:’ Bedankt voor de knapzak, ik ben nog steeds onderweg. Groeten, JP’.
